poniedziałek, 29 kwietnia 2013

Korale ceramiczne - black & white

Kontrasty, choć takie najprostsze, bo biel i czerń, dają często nadspodziewanie dobre efekty. Największe kule mają około 4 cm średnicy.






Falowany płaski dysk - niedawna zdobycz - pierwszy raz w użyciu, 
powoduje, że wisior jest duży, a jednocześnie bardzo lekki, 
do tego tworzy ciekawą formę.



Środkowy - gliniany, nieregularny - kształt przyciąga uwagę.



"Korbusek" z ciekawą przekładką, 
która mieni się tęczowymi kolorami (niewidoczne na zdjęciu niestety),
zakończony okazałym chwostem z białym klejnocikiem
Szczególnie obfita forma.



Wisior lekki jak piórko i roztańczony, czyli bardzo ruchliwy ;-)



Po lewej: cieniowane kule o równomiernie zmniajszającym się rozmiarze: 
od czerni, poprzez szary do popielu - duży wisior o stonowanej kolorystyce.
Po prawej: ciemno grafitowa kula z przekładką typu pandora i okazałym chwostem.



Czerń w wersji na bogato: duża czarna kula nakrapiana z mniejszą gładką,
rzadko dostępna ceramika w kolorze głębokiej czerni, 
wisior zakończony chwostem z czarnym klejnocikiem.
Wspaniały!







Gdzieś między kontrastami, między bielą a czernią, jest niebo - błękit nieba. W następnym poście.


środa, 24 kwietnia 2013

Korale ceramiczne - mocne wejście

Powrót do korzeni, czyli od nich się zaczęło: pięknych, soczystych kolorów, obłych, przyciągających wzrok kształtów, miłej, choć zimnej w dotyku faktury. Kule ceramiczne. Dziś pierwsza porcja zdjęć, czyli wisiory i obroże w kolorze soczystej czerwieni z różnymi domieszkami.





Wisiory zrobione są z: korali ceramicznych lub glinianych; koralików typu pandora szklanych, akrylowych lub drewnianych z posrebrzanymi lub nie- końcówkami; metalowych przerywników lub takich, które metal udają, czyli są metalizowanym tworzywem; stalowego łańcuszka o oczkach większych lub mniejszych - do wyboru, który tworzy chwost, czyli dyndające się efektowne zakończenie wisioru i to wszystko zawieszone na woskowanym sznurku. 



Po raz pierwszy wykorzystałam element czerwonego pofalowanego płaskiego dysku
- jest bardzo efektowny. 



Ciekawy, tłoczony gliniany element w szarym kolorze,
w połączeniu z dwoma nietypowymi ceramicznymi przerywnikami o kształcie sześcioboku
i czerwona ceramiczna kula
tworzą kształty przypominające japońską architekturę.



Środkowy, przysadzisty element zaburza harmonię formy 
i dodaje wisiorowi charakterystycznej obfitości.
 
Ten środkowy element - dysk, zwany oponką, dla mnie jest "korbusiatym" "korbuskiem". Nie wiem, skąd wzięło się to słowo, ono po prostu zaistniało w moim prywatnym słowniku od pierwszego wejrzenia na taki kształt. Takiego słowa przecież nie ma. Jest nazwisko Korbus, pochodzące od łacińskiego corvus - kruk, jest korba, jako element różnych mechanizmów, od którego pochodzi przymiotnik korbowy, np. wał. Ale "korbus", "korbusek"? Czy ktoś zna takie słowo? Albo rozumie, co mam na myśli i podpowie mi właściwe, słownikowe określenie?... proszę :-).



Bardzo ładny wisior bez chwostu,
o elementach delikatnie różniących się odcieniami intensywnej czerwieni, 
z ładną przekładką z wygrawerowanym kwiatkiem. 
Środkowy, płaski dysk nadaje wisiorkowi smukłości.



Wyjątkowy odcień czerwieni: nakrapiany ceglasty z bordowym cieniowaniem,
dla tych pań, które lubią nietuzinkowe odcienie.



Rzeźbiony kwiatowymi motywami koral wykorzystany jako nowe przerywniki
- bardzo ciekawy dodatek do ceramiki. 




W następnym poście pokażę kontrasty, czyli czerń i biel, i kolejne, po raz pierwszy wykorzystane w wisiorach elementy.




Nie było by tego, gdyby nie Toruń i Agata oczywiście :-) Bo to przecież u niej zobaczyłam po raz pierwszy podobne korale. Te wisiory właśnie stały się dla mnie pierwszym sposobem na wyrażenie tego, co mi w duszy się kołatało, były udaną zabawą w kolor, zabawą, która przyniosła mi satysfakcję i czasami czyjś zachwyt. Dzięki za inspirację, Agato.

poniedziałek, 22 kwietnia 2013

Szaliki makaroniki i wszystkożerny bambus

Bambus jest wszystkożerny: zjadł metalową powłokę szydełek w kołowrotku, tak że przestała się po nich ześlizgiwać włóczka; wyżłobił trzy milimetrową dziurę w plastikowej obudowie kołowrotka, w miejscu, gdzie przesuwała się nić; ale to nic w porównaniu z ilością nerwów, które mi zeżarł: :-)



Kolorystyczna uczta dla oczu.
Niesamowite połączenie soczystych barw i wspaniałej miękkości w dotyku.
Zachwycający!



Tego pierwszego bambusa kręciłam długo, bo w motku jest o 100 metrów więcej włóczki niż na motku mikrofibry - w sumie prawie 450 metrów! Niemniej jednak kręcił się nadzwyczaj gładko, bez przeszkód i wysiłku. Wyszedł pięknie!



Zamiast guzika dodałam płaski koralik ceramiczny w kolorze pochmurnego nieba.
Pętla na koralik ozdobiona jest lustrzanymi koralikami z efektem skrzydeł ważki.



Kiedy zabrałam się do kręcenia drugiego zawitka - miał być ten zapowiedziany ciemno różowy, - coś zwyczajnie nie szło. Wtedy zaobserwowałam, że w obudowie nitka wyżłobiła bruzdę. Nie mogłam uwierzyć własnym oczom. Może uderzyłam o blat stołu i kawałek plastiku odpadł - pomyślałam, ale nie, rzeczywiście to bambus spowodował te szkody. Szczelinę dało się łatwo wypełnić, by nić mogła dalej iść przez obudowę gładko. Wciąż jednak nie mogłam rozpocząć pracy, zaczynałam trzy razy i zawsze zamiast ładnego makaronu, ukręcały się jakieś kluchy. Szydełka nie były w stanie samoczynnie zrzucić pojedynczo oczek. Koszmar! Koszmar, nerwy i klobyboby.





Poniechałam różowego po czwartej próbie: albo kołowrotek się zepsuł, albo zajechałam go bambusem ;-) Dla sprawdzenia teorii o wszystkożerności ukręciłam kawę z mlekiem - szła gładko, ale - na początku, nie bez przeszkód. Teraz wiem, że kołowrotek działa, tylko głośno klekocze zrzucając nitki, bo brak im poślizgu.



Przespawszy noc obudziłam się z niepokojem, że się tych bambusów kręcić nie da. Zabrałam się za kolejny, z zapasem stoickiego spokoju w zanadrzu. Udało się, ale wolno i w bólach, i niestety zdarzyły mi się po drodze nieliczne kluchy, po prostu nie da się ich uniknąć przy bambusie. Nie są one widoczne, wyczuwa się je dopiero w dotyku. Spokojnie mogę się pod tą pracą podpisać.



 Głęboki granat z bielą i błękitem.






Guzik z masy perłowej pięknie mieni się kolorami tęczy.






Na razie odpuściłam różowemu bambusowi, aż zbiorę kolejną porcję stoickiego spokoju wystarczającą, by się z nim zmierzyć. Poniżej porównanie podobnych kolorystycznie szalików z akrylowej mikrofibry (ten po lewej) i z włóczki bambusowej (po prawej). 






Widać, że nitka jest inna; bambus jest lżejszy i cieńszy, i troszkę bardziej włochaty. Zestaw kolorystyczny podobny, bambus wyróżnia się dodatkiem turkusowego ciemnego błękitu, a kolory z racji innej włóczki są jakby rozmyte.




Osobiście nie wiedziałabym, który wybrać, ale zdaje się, że wiem, który wybierze Agata ;-)

Szaliki makaroniki - zieleń i brązy po raz drugi.

Brązy i zielenie cieszą się nieustającym powodzeniem. Dlatego trzy szaliki, jako powtórka z rozrywki. Każdy otrzymał niepowtarzalny guzik, żeby odróżniał się od poprzednika.



Melanżowy guzik idealnie komponuje się z odcieniami szalika.


 







Brunatne i rude odcienie złagodzone nienachalnym pudrowym różem.



Zieleń - mój ulubiony zestaw, którego nie może się dorobić moja garderoba, bo mi go zaraz ktoś sprzed nosa zabiera ;-) Gabryniu, to dla Ciebie.



Kwintesencja soczystości.





 Kupiłam kilka metalowych guzików: oto jeden z nich. Wspaniale się wkomponowuje.




Kawkę z mlekiem zrobiłam jako przerywnik między WSZYSTKOŻERNYMI BAMBUSAMI. Ja i moja maszyna musiałyśmy odpocząć! Pierwsze bambusy pokażę w następnym poście i wszystko Wam opowiem. Nie uwierzycie.












Wbrew pozorom guzik nie jest czarny, tylko brązowy z jaśniejszymi żyłkami.
Też wyjątkowy.


poniedziałek, 15 kwietnia 2013

Szaliki makaroniki - pachnące kolorowe bomby!

Tych jeszcze nie było. Piękne fiolety w połączeniu z odcieniami szarości. Szalik z akrylowej mikrofibry.



Pachnie fiołkami!








Niesamowity metalowy guzik o czterech otworach zamienił się w kwiat dzięki koralikom.
Bardzo okazały!



Absolutna bomba kolorowa! Radosne połączenie soczystych zieleni, fioletów i intensywnych róży. Wiosna w pełni!


Wiosenne pędy, młode listki i - w zamyśle - zapach zgniatanych malin i jeżyn;-)


Ten szalik nie ma guzika, ale za to na końcówkach ma delikatne, ażurowe listeczki.



Te kolory rozbudzą apetyt na życie 
i sprawią, że zwykłe jeansy lub biała bluzka zyskają pazur.



Fiolety, miętka i błękity czyli inne oblicze turkusu.






Akrylowy błękitny guzik z perłowymi refleksami.



Pachnie hiacyntami. Czujecie?